ตอนที่ ๑๕ สินสมุทโดยสารเรือโจรสุหรั่ง

ตอนที่ ๑๕ สินสมุทโดยสารเรือโจรสุหรั่ง

สินสมุทแบกพระธิดามาในน้ำได้เจ็ดคืน มาถึงเกาะใหญ่แห่งหนึ่ง พอขึ้นถึงฝั่งก็หมดแรงสลบไป นางได้เฝ้าพยาบาลอยู่นาน ก็ยังไม่ฟื้นจึงไหว้วอนไทเทวาให้ช่วย

นางยอกรวอนไหว้ไทเทวัญ                  ทุกช่องชั้นฉกามาวจร

ที่ขึ้นล่องท่องทะเลทุกเทเวศร์                               รุกขาเขตเขาเขินเนินสิงขร

แม้นพระหน่อบดินทร์นรินทร                                จะม้วยมรณ์มรณานิคาลัย

ชีวิตข้าอย่าได้รอดจงมอดม้วย             ขอตายด้วยลูกรักที่ตักษัย

แม้นบุญหลังยังจะรอดตลอดไป          ขอจงให้ลูกน้อยข้าค่อยคลาย

พอขาดคำรำพันพิษฐาน                       พระกุมารฟื้นสมอารมณ์หมาย

ฯลฯ

กล่าวถึงนายโจร เป็นเชื้อชาติอังกฤษ                 เป็นโจรสลัดคุมพวกออกปล้นเรือในทะเล

จะกล่าวฝ่ายนายโจรใจฉกาจ                              เป็นเชื้อชาติอังกฤษริษยา

คุมสลัดอัศตันวิลันดา           เป็นโจรห้าหมื่นฟื้นทมิฬ

มีกำปั่นนั้นยาวยี่สิบเส้น                       กระทำเป็นตึกกว้านสถานถิ่น

หมากมะพร้าวส้มสูกปลูกไว้กิน           ไม่รู้สิ้นเอมโอชโภชนา

เลี้ยงทั้งแพะแกะไก่สุกห่าน                  คชสารม้ามิ่งมหิงสา

มีกำปั่นห้าร้อยลอยล้อมมา                 เครื่องศัสตราสำหรับรบครบทุกลำ

คอยตีเรือเหนือใต้ได้สิ่งของ                  เที่ยวแล่นล่องตามคลื่นทุกคืนค่ำ

ฯลฯ

            กองเรือสลัดจอดแล้ว ให้กะลาสีขึ้นไปตักน้ำบนเกาะ พบสินสมุทกับนางสุวรรณมาลีอยู่บนเกาะนั้น จึงเข้ามาซักถามว่าเป็นอะไรกัน ทำไมมาอยู่บนเกาะนี้ แล้วพากันมุ่งมองดูนางไม่วางตา

 สินสมุทพูดจากประสาแขก                 นัยน์ตาแตกใครอย่าแลดูแม่ข้า

เราเสียเรือเชื้อกษัตริย์พลัดพารา        นี่ท่านมาแต่ข้างไหนได้เอ็นดู

โดยสารด้วยช่วยส่งให้ถึงฝั่ง                 จะไปยังรัตนาพาราปู่

จะรับได้หรือมิได้จะใคร่รู้                       เฝ้าแลดูมารดาเราว่าไร ฯ

            ทหารโจรทราบความแล้ว ก็นำไปบอกนายโจร ฝ่ายสุหรั่ง เห็นนางยังเปล่งปลั่งตนยังไม่มีลูกเมีย ก็ดีใจหมายจะได้เล้าโลมนาง จึงรับจะพาไปส่งที่ฝั่งตามที่ประสงค์ ระหว่างทางนายโจรสลัดคิดมอมเหล้าสินสมุท เพื่อไม่ให้เป็นที่กีดขวาง สินสมุทไม่เคยดื่มเหล้าก็เมาหลับไป แล้วนายโจรก็เข้าไปหานางสุวรรณมาลี  นางได้หาทางเจรจาผันผ่อนด้วยเพทุบายว่า ขอให้ถึงฝั่งก่อนจึงจะยอมตามประสงค์ แต่นายโจรไม่ยอมรอ นางจึงขอปรึกษาลูกก่อน นายโจรจึงแก้ไขให้สินสมุทฟื้น สินสมุทมาพบนางแล้ว นางจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น ระหว่างที่สินสมุทเมาหลับไปให้ฟัง สินสมุทได้ฟังแล้วก็โกรธแค้นนายโจรมาก จะออกไปแก้แค้นนายโจร แต่นางได้ห้ามไว้ว่า พวกโจรมีมากเราจะสู้มันไม่ได้ แต่สินสมุทตอบว่า

 กุมาราว่าการจะราญรบ                     ลูกรู้จบการศึกได้ฝึกฝน

พระโยคีวิเศษให้เวทมนตร์                    ทั้งคงทนแทงกันไม่บรรลัย

แม่ผีเสื้อเมื่ออยู่ในคูหา                          ให้มนตร์ข้าที่มนุษย์ยุดไม่ไหว

สิ้นทั้งลำกำปั่นไม่พรั่นใคร                    ลูกจะไปถองทุบให้ยุบยับ

แล้ววิ่งผลุนหนุนออกมานอกห้อง                        นางรื้อร้องเรียกไว้ก็ไม่กลับ

ฯลฯ

เห็นนายโจรโผนจับสัประยุทธ์                              ทะยานหยุดเหยียบอกผงกหงาย

กระชากฉีกซึกโครงครากทลาย           เอาศพนายตีไพร่ไล่กระพือ

แขกฝรั่งอังกฤษไม่คิดรบ                      ถลาหลบล้มกลิ้งบ้างวิ่งตื๋อ

บ้างหมอบราบกราบก้มประนมมือ                     เสียงอึงอื้ออ่อนน้อมไม่ยอมตาย ฯ

            บรรดาโจรทั้งหลายก็ย่อมสามิภักดิ์กับสินสมุท สินสมุทจึงพามาเฝ้านางสุวรรณมาลี จากนั้นก็ได้ไต่ถามถึงเมืองผลึก ก็ได้รับคำชี้แจงว่า

อังกุหร่าฝรั่งได้ฟังถาม                          จึงทูลความจริงแจ้งแถลงไข

อันสุหรั่งอังกฤษที่บรรลัย                     เป็นโจรใหญ่ในนทีที่ตีเรือ

ข้าชาวเมืองสำปะหลังฝรั่งเศส                             เอาโหมดเทศขึ้นไปขายข้างฝ่ายเหนือ

เขาจับได้ไว้ชีวิตใช้ชิดเชื้อ                      เที่ยวตีเรือกับสุหรั่งตั้งเป็นนาย

แล้วสั่งให้ต้นหนไปค้นหา                      เอาผืนผ้าแผนที่มาคลี่ถวาย

ถิ่นประเทศเขตแขกฝรั่งราย                 มีจุดหมายปากน้ำเป็นสำคัญ

เมืองโสฬัสแหลมชวาพาราสุหรัด                        โรมพัฒน์กว้างใหญ่ไอศวรรย์

บังกะหล่ามลายูอยู่ด้วยกัน                  ถนนคั่นข้ามฝั่งไปลังกา

อันขอบคุ้งกรุงผลึกจารึกไว้                  ตะวันตกวกออกไปไกลหนักหนา

ฯลฯ

            พระธิดากับสินสมุท จึงแต่งตั้งอังกุหร่า เป็นหัวหน้า มีนายกอง รองกันเป็นหลั่นลด ตามกำหนดหน้าท้ายทั้งซ้ายขวา แล้วเอาเงินทองของสุหรั่งมาแจกจ่ายบรรดาบ่าวไพร่ให้ได้ทุกคน จากนั้นจึงสั่งให้เรือทั้งห้าร้อยออกค้นหาพระอภัย และห้ามทำร้ายเรือจร เหมือนที่เคยทำมาแต่ก่อน




ก่อนหน้านี้                                                                   กลับหน้าหลัก                                                                              ถัดไป